Café Cafetaria 't Wold - Twee keer per dag, drie uurtjes knallen

17 september 2021

 “Twee keer per dag, drie uurtjes knallen” 

Het is woensdag na het Zomerfeest weekend. De vakanties zijn voorbij en het werd tijd om weer eens een sponsor op te zoeken. Gisteravond was de persconferentie met de nieuwe maatregelen die eind september in gaan. Het klinkt mooi, de anderhalve meter mag er af, maar voor de horeca verandert er eigenlijk niet zo veel. “We mogen nog steeds maar tot middernacht open en in plaats van de vaste zitplaats moet iedereen nu de Corona Check App kunnen laten zien. Ik weet niet wat voor ons beter is.” Ik ben aangeschoven aan de bar bij Patrick van Spil in Café Cafetaria ’t Wold, of eigenlijk gewoon ‘van Spil’ zoals de meeste mensen in Ruinerwold zeggen.

Patrick valt eigenlijk meteen met de deur in huis. “Ze verzinnen het allemaal maar mooi! Ik vind dat mensen zelf moeten weten of ze wel of niet gevaccineerd willen worden, ik heb daar geen oordeel over. Maar ik moet ze dan wel gaan vertellen dat ze niet naar binnen mogen. En als we ons niet aan de regels houden, dan zitten wij met de gebakken peren.”

Het was even wennen voor Patrick en zijn collega’s in het begin van de Corona tijd. “Het is al een tijd geleden, ik moet even nadenken hoe het toen ook alweer precies was. De regels zijn inmiddels zo vaak veranderd en we zijn er nog niet! Maar we mochten eigenlijk direct open voor afhaal herinner ik me. Dat was wel even omschakelen, twee keer per dag drie uurtjes knallen en dat was het. Je hebt ’s avonds opeens tijd over en eerlijk is eerlijk de eerste twee weken vond ik dat best lekker. Maar al gauw gaat dat toch echt vervelen. Normaal is er altijd wel reuring in het café. Tussen 14.00 en 17.00 uur is het wel rustiger, maar er komt eens iemand langs voor een kop koffie of een late lunch, fietsers en toeristen komen wat drinken of een ijsje eten op het terras en aan het einde van de middag is er ook altijd wel iets te doen. Nu was er helemaal niks! Alleen van 12 tot 2 en van 5 tot 8 de afhaal. Later mochten we weer buiten open en toen tot 10 uur ’s avonds. Het was gewoon een lang jaar van schakelen. Steeds weer aanpassen aan de regels.”

“Afgelopen zomer hebben we echt wel een mooie zomer gedraaid. Veel toeristen in eigen land en ook de mensen uit het dorp die er gewoon graag even uit waren. Maar je maakt nooit meer goed wat je anderhalf jaar aan inkomen hebt gemist. Met het EK bijvoorbeeld mochten we nog maar tot 10 uur open, dat betekende dat we in de rust dicht moesten. Dan gaan mensen echt de eerste helft niet in de kroeg kijken. Ook het zomerfeest en al twee jaar Oldtimerdag is echt een gemis. Maar het is mooi dat alles nu weer begint, de voetballers komen weer op zondag en de biljartteams zijn allemaal weer begonnen.”

Patrick staat zelf altijd op donderdag in het café, zijn vader doet de woensdagavond. “En samen met een vaste jongen die hier al jaren werkt verdelen we vrijdag en zaterdag. Dat is wel lekker, want dan heb ik zelf ook nog een avondje vrij.” Patrick zit inmiddels al 2,5 jaar met zijn ouders in het bedrijf, maar begon 10 jaar geleden, op zijn 15e, al met werken in de keuken. “Naast school toen nog. Nu doen we het echt met zijn drieën, dat is fijn. Ik kan nog veel leren en we verdelen de taken nu nog goed.” Toch staat Patrick het liefst achter de bar. “Het contact met de gasten, dat vind ik het leukst. En als mijn kameraden en de vaste gasten dan ook nog aan de bar zitten is het altijd leuk en gezellig. Ook met het personeel kan ik goed opschieten. Dat is wel eens lastig, want ik ben meer vrienden met ze dan dat ik ze vertel wat ze moeten doen”, geeft Patrick lachend toe. Lijkt het je trouwens leuk om in dit team te werken stap dan eens bij ze binnen, want Patrick zegt dat ze er nog wel wat personeel bij kunnen gebruiken. “Op een drukke zondag staan we met zijn achten en we hebben negen man personeel als ik mezelf mee tel. Dat is best krap.”

Moeder Grietje wordt erbij geroepen als ik vraag wat van Spil van Spil maakt. “Dat is een lastige vraag!” Beide vinden eigenlijk dat alleen de klanten dat kunnen beoordelen. Dus misschien een uitnodiging aan jullie lezers om op deze vraag te reageren 😊 “Het begon natuurlijk allemaal met het kleine cafeetje van Thijs, in het pand waar nu de groenteboer zit. De vader van Rudolf. Samen met zijn moeder zijn ze in ’88 met zijn drieën begonnen aan de bouw van het huidige pand. In ’95 hebben wij het overgenomen en nu is Patrick al weer met de toekomst bezig.”, vult Grietje aan. “Dat is mooi,” zo zegt ze, “maar soms ook wel eens lastig. Je hebt soms wel wat andere ideeën, maar samen komen we er eigenlijk altijd wel uit.” Voor de korte termijn liggen er uitdagingen genoeg volgens Patrick en Grietje. “Want we zijn er nog niet met de maatregelen.”

We praten nog wat na over de lastigheid die al die regels met zich meebrengen en dan stap ik na een uurtje weer op de fiets. Ik bedenk me gelukkig direct als ik wegfiets dat ik Maik een ijsje had beloofd en keer direct weer om. Grietje maakt twee lekkere softijsjes voor me waar ik mijn mannen heel blij mee maakte. Met smaak namen ze even pauze om op de shovel hun ijsje op te eten. 

Nieuwscategorieën Sponsoren